Goedemorgen,

Vroeger – in mijn puberteit – was ik een beetje lui. Dat vond ik zelf, en mensen om mij heen geloof ik ook wel. Ik had een bijbaantje: ik bezorgde reclamefolders. Die werden in plastic bakken voor mijn huis gezet, en vervolgens moest ik de folders per bedrijf sorteren op adres. En daarna bezorgen.

Persoonlijk contact met een werkgever was er niet voor nodig, ik heb ze zelfs nooit ontmoet. Een nogal vreemd systeem, als ik er nu over nadenk. Ik ging dan ook niet altijd helemaal netjes om met de afspraak dat ik de folders (op tijd) moest bezorgen, maar dat terzijde…

Comfortzone

Ik vond het wel een comfortabel bijbaantje. Geen communicatie, dus geen gehoorissues. Dankzij zakgeld van m’n ouders kon ik het me veroorloven. Maar… het was misschien beter geweest voor m’n ontwikkeling als ik wél werk buiten m’n comfortzone had gedaan. Want het kan natuurlijk wel: werken bij een supermarkt of in de horeca.

Met name dat laatste vind ik stoer. Als ik zelf ga borrelen of dineren vind ik het nogal een uitdaging om gesprekken te voeren. Laat staan als je bestellingen moet opnemen en klanten moet helpen met uiteenlopende wensen. Hoe doe je dat in hemelsnaam?

Afgelopen week stuitte ik per toeval op een interview met Enzo in het magazine van hotelketen Van der Valk. Hij is slechthorend. ‘Voor 70% doof’, zoals hij zelf zegt. Hij werkt als stagiair in de bediening van het restaurant Hotel Schiphol A4. Hij neemt bestellingen op, noteert reserveringen en staat af en toe aan de bar.

Toen Enzo net startte gaf hij bij zijn manager Ruben aan dat avonddiensten misschien te lawaaierig zouden zijn. Daarna mocht Enzo beginnen met lunchdiensten, en pas later ook avonddiensten. ‘In principe werk ik zelfstandig en kan ik zelf de bestellingen van de gasten opnemen. Ik kan hen een klein beetje verstaan en kan liplezen. Loop ik vast, dan vraag ik hen gerechten op het menu aan te wijzen of schakel ik de hulp van een collega in.’

Wat ik hier mooi aan vind, is het gesprek met de leidinggevenden of collega’s. Wat zijn de mogelijkheden om op meer rustige momenten van de dag ingeroosterd te worden? En hoe kun je hulp inschakelen van collega’s, als het toch niet lukt?

Polsbandje

Kun je in de horeca hulpmiddelen inzetten? Zoals solo-apparatuur? De grootste uitdaging is dan dat je je handen vrij moet hebben, lijkt mij. Via Google stuitte ik op een mooie inventieve oplossing hiervoor. Dawn werkt bij een lunchzaak en merkte dat ze aan alleen hoortoestellen niet genoeg had. Ze heeft nu de microfoon van haar solo-apparatuur op een polsbandje bevestigd. In drukke situaties houdt ze de microfoon dichter bij de spreker, en vertelt dan aan gasten dat ze dit doet om beter te kunnen verstaan.

Dat bijbaantje in de horeca; had ik het wel gedurfd als ik dit soort verhalen had gelezen? Dat weet ik niet… ik ben er als persoon volgens mij niet heel geschikt voor – tikkeltje onhandig, geen snelle schakelaar en niet zo’n altijd vrolijke gezichtsuitdrukking 😉 Maar ik had er vast veel van geleerd.

Fijne werkweek!

Stan

P.S. De quiz van vorige week is door veel mensen gedaan. Leuk! Omdat het maximum deelnemers bij een gratis account is gepasseerd, is ‘ie nu niet beschikbaar. Ik zoek nog naar een oplossing!